ทุกขณะที่เราดำเนินชีวิตอยู่นั้น เวลากำลังทำหน้าที่ของตัวเองด้วยความเที่ยงตรง เดิน..เดิน..ไปตามจังหวะของมัน แต่ละวินาที ..นาที..ชั่วโมง ..วัน…. ทุกช่วงเวลาได้เดินผ่านเราไปเรื่อยๆ โดยเราเองก็แทบจะไม่รู้สึกตัว พอมารู้ตัวอีกครั้งบางครั้งก็อาจเกือบไม่ทัน หรือบางครั้งเองก็สายไปที่จะทำอะไรหลายๆ อย่าง จนก็อาจนึกเสียดายกับวันเวลาที่เดินผ่านไป ก็เอาแต่โทษว่า “เวลาช่างเดินรวดเร็วเหลือเกิน” ทั้งๆ ที่เวลานั้นเดินเที่ยงตรง และสม่ำเสมอตลอดมา

ดังนั้นเพื่อไม่ให้เราต้องมานั่งนึกเสียดายกับวันเวลาที่ต้องผ่านไปอย่าง ไร้ ค่าและเมื่อเราพูดถึงสิ่งที่เราไม่สามารถเรียกร้องให้กลับมาได้ก็ทำให้คิดถึง 3 สิ่งนี้ค่ะ

“คำพูด เวลา และโอกาส”

สิ่งแรกคือ “คำพูด”

       หลายคนบอกว่ามีค่าดังทอง เพราะเป็นดังเครื่องพันธนาการเรากับสิ่งที่เราได้พูดออกไป ดังคำกล่าวที่กล่าวไว้ว่า “พูดดีเป็นศรีแก่ตัว พูดมั่วปากจะมีสี” เพราะคงไม่มีใครปฎิเสธได้ว่าคำพูดก็เหมือนกับคมดาบ หากเรารู้จักใช้ ก็จะเกิดประโยชน์กับเราเหลือคณานับ แต่หากเราคำพูดไม่เป็น สิ่งที่จะตามมาคือ ความหายนะ และพันธนาการที่เราเป็นผู้ก่อเอง จนบางครั้งและหลายครั้งเองคำพูดของเราเองนั่นแหละที่ย้อนกล้บมาทำลายตัวเราเอง ในที่สุดเราก็ต้องเจ็บกับคำพูดที่เราได้พูดออกไปโดย ไม่ทันได้ระวังและคิดเลย มันจะดีกว่านี้มั้ยถ้าวันนั้น ตอนนั้นเราคิดก่อนที่เราจะพูดอะไรออกไป มันจะดีกว่านี้มั้ยถ้าวันนั้น ตอนนั้นเราคิดก่อนที่เราจะพูดอะไรออกไป ถ้าวันนั้นเราทำเช่นนี้เราคงไม่ต้องมานั่งคิดว่าอยากจะย้อนเวลาไปแก้ไขใน สิ่งที่เราได้พูดออกไป อย่าเลยนะที่คิดจะย้อน เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่เราทุกคนก็ไม่สามารถที่จะทำได้ แม้แต่คนที่รวยที่สุดเองก็ตามอยู่กับสิ่งที่เราได้ทำลงไปทุกวันนี้เถอะนะ

สิ่งที่สอง คือ “เวลา”

       สายน้ำไม่เคยไหลย้อนกลับฉันใด เวลาไม่เคยหวนย้อนกลับมาฉันนั้น

       เพราะแต่ละวินาทีที่เดินไปนั้น เราไม่อาจที่จะย้อนแต่ละวินาทีที่เดินผ่านไปนั้นกลับมาอีกครั้ง สิ่งที่เราควรตระหนักคือ การใช้แต่ละช่วงวินาทีของเราให้มีค่าที่สุด เพราะทุกคนล้วนมีเวลาที่เท่ากัน 24 ชั่วโมง ต่อวัน เหมือนกันทุกคน แต่การใช้ในแต่ละนาที ในแต่ละวันของเรานั้นแตกต่างกันไป สำหรับบางคน แต่ละนาทีนั้นมีค่า เขาจึงเลือกทำสิ่งต่างๆ อย่างคุ้มค่าทุกนาที แต่สำหรับบางคน กลับปล่อยให้เวลาเดินผ่านไปเรื่อยๆ เหมือนการรินน้ำลงบนพื้นทราย ที่ซึมลงไป ไม่มีการก่อเกิดประโยชน์ใดใดเลย จะเห็นได้ว่าไม่ว่าคุณจะร่ำรวยมหาศาลเพียงใด คุณก็ไม่สามารถซื้อเวลามาได้ และเชื่อเหลือเกินว่ามีหลายคนที่คิดอยากจะย้อนเวลาไปในอดีต เพื่อที่จะแก้ไขในสิ่งที่เราได้ทำลงไป ว่าตอนนั้นไม่น่าจะทำอย่างนั้นออกไปเลย แล้วก็ต้องมานั่งเสียใจทีหลังทุกที ว่าทำไมวันนั้น วันนี้เราถึงไม่ทำเช่นนั้นลงไป แล้วตอนนี้อยากที่จะย้อนเวลาเพื่อที่จะไปแก้ไขมันอีกครั้ง ซึ่งสิ่งเหล่านั้นมันคงไม่สามารถย้อนกลับมาได้อีกแล้ว ทำให้เราจงระลึกไว้เสมอว่า “เวลานั้นมีค่าดั่งทอง”

สิ่งสุดท้าย คือ โอกาส

       โอกาสเป็นสิ่งที่ใครๆ ก็ต้องการ แต่โอกาสไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคนเสมอไป บางคนตลอดทั้งชีวิตอาจมีเพียงโอกาสเดียว แต่สำหรับบางคน โอกาสมาเคาะประตูอยู่บ่อยครั้ง และในบางทีเราเองก็ไม่สามารถจะกำหนดได้ว่าโอกาสจะมาช่วงจังหวะไหน เมื่อไร และอย่างไร ดังนั้นเราจะต้องพร้อมเสมอสำหรับโอกาสที่จะจู่โจมเข้ามาหาเราโดยที่เรานั้น ยังไม่ได้ตั้งตัว ดังนั้น เราจึงควรอย่าเผิกเฉยกับโอกาสที่เดินเข้ามาหา แต่เราต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับโอกาสที่จะเข้ามาในชีวิตเราอยู่ตลอดเวลา และเราต้องพึงระลึกเสมอว่า หากเราทำวันนี้ให้ดีที่สุดแล้ว เราก็คงจะพร้อมสำหรับโอกาสที่จะมาหา และจงคิดไว้เสมอว่า โอกาสมันเกิดขึ้นและมีไว้ให้สำหรับคนที่พร้อมจะรับมันเท่านั้น

ดังนั้น ในเมื่อตอนนี้เรามีโอกาส เวลา ที่จะทำอะไร เราก็จงใช้ทุกช่วงเวลาและอย่าเผิดเฉยกะโอกาสที่ได้รับมาให้ปล่อยลอยไป จงใช้มันให้เกิดประโยชน์มากที่สุด แล้วเราจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดเสียดายทีหลัง

บทความ: บรรณาธิการ

ขอบคุณรูปภาพ : svartsdesigns